En dat was April...

Nog een paar dagen en dan is de maand April ook alweer voorbij… Tijd voor een nieuwe update dus!

April begon voor ons erg bijzonder. Ingrid haar 29ste verjaardag gevierd. Hadden ongeveer 20 man uitgenodigd voor een BBQ bij ons thuis. Oftewel: mijn eerste verjaardags-BBQ! Mijn lieve Singaporese collega’s hadden me die vrijdag ook al goed in het zonnetje gezet met een zelfgemaakte kaart. Eigenlijk vonden ze de envelop belangrijker, want daarop stond: Van harte gefeliciteerd! (lang leve Google translate). Ben mijn collega’s Nederlands aan het leren en wordt nu elke ochtend begroet met een ‘Goedemorgen’ en uitgezwaaid met een ‘Wel thuis’. Bof erg met mijn collega’s. Ze hebben slechts 1 mindere kant: ze worden helemaal wappie als Joep de Clinic binnenkomt. Ze komen of allemaal giechelig dag zeggen, of verzamelen zich voor het tv-scherm waarmee ze de Clinic in kunnen kijken (waarna Joep het uiteraard niet laten kan om zijn Hugh Grant heup-schud-trucje te doen). Waarna ik complimenten krijg over mijn handsome hubby. Joep voelt zich natuurlijk een koning, en ik laat hem maar in die waan. Dat ze dit bij elke blanke kerel doen, vertel ik maar niet… Goed. De dag na mijn verjaardag waren we 1 dag getrouwd. Heerlijk uiteten geweest en gevierd dat we het eerste jaar eigenlijk vrij aardig zijn doorgekomen! Hopen dat het volgende jaar wat minder hectisch is. Moet wel lukken zolang we niet gaan afstuderen, trouwen, huis verkopen of emigreren. Alleen aan nog een keer verhuizen ontkomen we niet. Onze huisbaas heeft ons huis verkocht en voor september moeten we eruit zijn. Vinden we eigenlijk niet zo erg. Lijkt ons wel leuk om eens in een ander gedeelte van de stad te gaan wonen. En we krijgen een leuk zakcentje mee.

Verdere bijzonderheden: Joep heeft zijn PADI behaald en kan nu fijn gaan duiken. Helaas voor hem is zijn vrouw een onderwater mietje… Ook gaat er wat qua werk voor hem veranderen. Zelfde bedrijf, andere functie, maar nog steeds in de pakjes.

Ons hoogtepunt van April: Vietnamreis! Vorige week zijn we in (noord)Vietnam geweest. En op dag 1 waren we er al van overtuigd dat we een nieuw favoriet Aziatisch land hebben. Wat een mooi, vriendelijk, chaotisch en fantastisch land. We zijn begonnen en geëindigd in Hanoi. Je kijkt je ogen uit. Overal lopen of zitten mensen. Honderden brommers gaan kriskras over straat. Daartussen rijden auto’s, fietsen mensen, lopen mensen…. Iedereen doet maar wat. We hebben elke dag bij een kroeg gezeten die over een kruispunt uitkeek, gewoon om te staren. Inmiddels zijn we expert in wat je allemaal op een motor meekrijgt: een deur, grote schilderijen, 10 Heinekenkratjes, grote zakken rijst, varkens en nog veel meer. Vanuit Hanoi zijn we vervolgens door de rijstpaddies naar Halong Bay gereden voor een boottocht van 2 dagen. Je vaart tussen uit zee rijzende rotsen, die extra mysterieus werden door de laaghangende wolken (oftewel: we hadden gewoon last van mist). Ons fototoestel heeft overuren gedraaid. We hebben de kayak-relatietest doorstaan en een vissersdorp in het water gezien. Erg indrukwekkend. Vooral om te zien hoe de kindjes daar leven. De 2e dag was het weer beter en zijn achteraf blij dat we de rosten in zowel met als zonder mist hebben kunnen zien. Daarna op weg met de nachttrein naar een ander fantastisch stuk van Vietnam: Sapa. Bergen, rijstvelden met bergstammen die zich nog in authentieke kleding hullen. Het gebied en de dorpjes hebben we al wandelend, fietsend en met de scooter verkend. Het was erg indrukwekkend om de houten hutjes te zien waar mensen in leven, die wassen in de riviertjes en amper sanitaire voorzieningen hebben. De blikken in de ogen van de kindjes toen wij speelgoed uitdeelden, zullen we denk ik niet snel meer vergeten. Hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) was onze mountainbike tour over Heaven’s Gate. Deze 2 uur durende afdaling door de bergen zou niet misstaan in een etappe van de Tour de France. Ik vond het doodeng (denk dat ik mijn remmen geen seconde heb losgelaten) maar het uitzicht was geweldig. Al met al was het een geweldige reis en was het erg jammer dat we weer naar huis moesten (gelukkig maakte onze vriend de stomach bug het afscheid nemen iets minder moeilijk).

Dan terug in Singapore, in alle luxe, gaat het gewone leven weer door maar met nog meer besef hoe goed we het hier hebben. De eerste Koninginnedag activiteiten zijn hier al geweest. Donderdag de receptie van de ambassadeur met bitterballen en haring en zaterdag een Oranje BBQ, en dan is het alweer Mei. Met op het programma: 2xbezoek, verjaardag Joep en tripje Yogyakarta. Zo slecht is het leven niet….